محور تنکابن-الموت-قزوین به انتها می رسد؟
تاکسی مدرن: مازندران طرح محور ارتباطی تنکابن-الموت-قزوین، یکی از پروژه های راهبردی و ملی کشور است که با هدف کاهش مسافت و زمان سفر بین 2 استان قزوین و مازندران و تقویت زیرساخت های حمل و نقل و گردشگری شروع شد ولی حال بعد از گذشت حدود 17 سال از عمر اجرائی آن، همچنان در نیمه راه است.
طرح اولیه راه اندازی محور «تنکابن-الموت-قزوین»، یکی از مصوبات مهم سفر مقام معظم رهبری به استان قزوین در سال ۱۳۸۲ بود که با مشخصات راه اصلی و بصورت بزرگراه بعد از انجام عملیات مطالعاتی، در سال ۱۳۸۶ با امضای موافقت نامه وارد مرحله اجرا و شروع عملیات عمرانی از سمت استان قزوین شد. این پروژه شامل ۶ قطعه (فاز) است که قطعات ۵ و ۶ آن در استان مازندران قرار دارد.
هم حال فازهای یک، ۲ و ۳ پروژه با حدود ۶۲ کیلومتر، بالاتر از ۹۰ درصد پیشرفت فیزیکی داشته و در مراحل پایانی اجرا قرار دارند. این قطعات از کیلومتر ۲۵ بزرگراه قزوین-کرج تا روستای شهرک در بخش رودبار الموت ادامه خواهد یافت.
به گفته یاسر بشکول، مسئول قرارگاه سازندگی خاتم الانبیاء منطقه سه هزار تنکابن و مدیر پروژه در مازندران، فاز ۴ از الموت تا ابتدای حوزه مازندران با حدود ۵۵ درصد پیشرفت فیزیکی، به علت محدودیت منابع مالی حالا موقتا متوقف شده و کلیه امکانات به سوی فازهای ۱، ۲ و ۳ گسیل شده اند تا این بخش ها هرچه سریع تر تکمیل شوند.
بشکول درباره ی فازهای ۵ و ۶ طرح که در استان مازندران قرار دارند، اظهار داشت: فاز ۵ آنکه حدود ۳۵ کیلومتر طول دارد، از محل استقرار قرارگاه سازندگی خاتم الانبیاء در محور سه هزار تنکابن در مازندارن شروع شده و تا مرز بین استان قزوین ادامه دارد. این قطعه تا حالا ۳۵ درصد پیشرفت فیزیکی داشته که قسمتی از این فاز هنوز ابلاغ مصوب برای اجرای کار را دریافت نکرده است.
فاز ۶ نیز که از محل استقرار قرارگاه تا کمربندی شهرستان تنکابن امتداد دارد، حدود ۳۵ کیلومتر طول دارد و برمبنای گفته های مدیر این پروژه هنوز ابلاغ مصوب برای شروع کار این فاز صادر نشده است.
این ابرطرح ملی با اهداف کلان و مختلفی در دستور کار قرار گرفت؛ با بهره برداری از این پروژه، ضمن کاهش ترافیک عبوری منتهی به شمال کشور، مسافت بین شهرستان های قزوین و تنکابن از ۳۳۰ کیلومتر به ۱۶۴ کیلومتر کاهش خواهد یافت. این کاهش مسافت، زمان سفر بین ۲ استان را از ۶ ساعت به ۳ ساعت تقلیل می دهد. از دیگر مزایای این پروژه این که با کاهش مسافت، سالانه حدود ۳.۸ میلیون لیتر در مصرف سوخت صرفه جویی خواهد شد.
همچنین این مسیر به علت عبور از مناطق زیبا و تاریخی مانند الموت، اهمیت بالای ی در جذب گردشگران و رونق صنعت توریسم خواهد داشت. ساماندهی روستاهای منطقه الموت برای جذب گردشگران و بهره برداری بهتر و اقتصادی تر از معادن منطقه الموت و بالادست تنکابن با راه اندازی این راه، از دیگر اهداف طرح خواهد بود.
البته این پروژه ملی با چالش های مختلفی روبروست. شرایط جغرافیایی و آب وهوایی یکی از این چالش هاست که تاثیرات گوناگونی بر روند اجرای طرح گذاشته است؛ پروژه راه تنکابن-الموت-قزوین از مناطق کوهستانی و جنگلی البرز مرکزی عبور می کند که به علت ارتفاع زیاد از برودت هوا و بارش های سنگین باران و برف در فصول سرد سال برخوردار می باشد.
از اواسط پاییز تا پایان زمستان، دمای هوا در مناطق کوهستانی این مسیر به شدت کاسته می شود و بارش برف و سقوط بهمن سبب مسدود شدن راه های دسترسی و توقف عملیات عمرانی می شود. در فصول بهار و گاهی حتی در تابستان نیز بارندگی های شدید در منطقه موجب رانش زمین می شود.
همه این چالش ها در کنار توقف کار، خطراتی را هم برای کارگران و تجهیزات پروژه به همراه دارد و این شرایط سبب تعطیلی کارگاه های پروژه برای مدت های طولانی و کندی پیشرفت کار شده و نهایتاً منجر به افزایش زمان و هزینه اجرای پروژه و تأخیر در بهره برداری می شوند.
سوی دیگر این چالش ها به اعتبارات و تامین منابع مالی پروژه و چالش های آن با تورم حاکم بر اقتصاد کشور بازمی گردد؛ یاسر بشکول مدیر پروژه می گوید: تا حالا و در مجموع فازهای یک تا ششم طرح، حدود ۱۰۰۰ میلیارد تومان هزینه شده که بیشترین آن در استان قزوین بوده و برآوردها نشان داده است که برای تکمیل این پروژه، بالاتر از ۱۵ هزار میلیارد تومان اعتبار نیاز است.
حال نکته مثبت و خبر خوب این که بعد از یک سال رکود و توقف، با پیگیری های سیدشمس الدین حسینی، نماینده تنکابن، رامسر و عباس آباد، ۳۰۰ میلیارد تومان اعتبار به این پروژه تزریق شد و با این اعتبار قسمتی از مشکلات مالی برطرف شده است.
همچنین، پیمانکار پروژه تغییر نمود و از مؤسسه عاشورا (مستقر در قزوین) به مؤسسه راهیران (مستقر در مازندران) منتقل و الان، فعالیت پروژه با محوریت مازندران در قطعه ۵ باردیگر از سر گرفته شد.
بشکول، مدیر پروژه راه تنکابن-الموت-قزوین معتقد است: این پروژه به علت راه اندازی تونل ها و پل های متعدد، از نظر فنی و اجرائی مشابه پروژه بزرگراه تهران-شمال است که تأثیرات مثبت زیادی بر اقتصاد و گردشگری منطقه خواهد داشت و اگر تمامی منابع مالی مورد نیاز این پروژه تامین شود، این طرح تا ۵ سال آینده به بهره برداری خواهد رسید.
سیدشمس الدین حسینی نماینده مردم تنکابن، رامسر و عباس آباد در مجلس شورای اسلامی طی بازدید از این محور و درجمع خبرنگاران، کارکرد این پروژه را در توسعه اقتصادی، گردشگری و تسهیل در حمل و نقل منطقه بسیار مهم برشمرد و اضافه کرد: بهره برداری از این پروژه حتی با تکمیل آزاد راه تهران - شمال و آزاد راه چالوس به رامسر بازهم مشکل ترافیک منطقه را حل نخواهد کرد.
حسینی بر ساخت پروژه های راهسازی بزرگ دیگری برای غلبه بر ترافیک منتهی به شمال کشور تاکید و اظهار نمود: کارفرمای این پروژه وزارت راه بوده و با اهمیت ترین راهبرد دولت اجرای طرح مولدسازی است و قصد دارد با تامین اعتبار به این شیوه مالی بیشتر طرح های بر زمین مانده قدیمی را به عاقبت برساند که امیدواریم با تزریق این اعتبار این طرح عمرانی که نزدیک به ۲ دهه از عمر آن گذشته هرچه سریعتر به بهره برداری برسد.
اما همه آن چه تا اینجا در ارتباط با این پروژه بیان شد، فارغ از دید های زیست محیطی به این مسیر کوهستانی است که اساسا الزامات فنی و مشخصی را طلب می کند. هرچند این مساله در استان قزوین هیاهویی را در فضای اجتماعی و رسانه ای به راه انداخت اما عاقبت منجر به رعایت تمهیدات و الزاماتی برای حفظ محیط زیست گردید و با کمترین لطمه پروژه ادامه یافت. در مازندران نیز اوضاع همین گونه به جریان افتاد.
هادی منصورکیایی، رییس اداره صیانت از محیط زیست تنکابن در گفتگویی کوتاه با اشاره به اینکه مسیر این پروژه در مازندران به جهت رعایت مسائل زیست محیطی تغییر نمود و ۷ کیلومتر بییشتر شد، اظهار داشت: مسیر ابتدایی پروژه از حوالی روستای «سَربالان» وارد منطقه جنگلی و بکر «اِوَل» می شد که با مطرح شدن موضوعات زیست محیطی و تذکر به مدیران پروژه، قرار شد همان مسیر دسترسی روستایی با تمهیدات لازم تعریض و برای پروژه تعریف شود.
منصورکیایی با اشاره به اینکه این پروژه به مفهوم حقیقی مجوزی کسب نکرده اما با همراهی و همکاری پیمانکار تمهیدات زیست محیطی در آن رعایت شده است، تصریح کرد: ایجاد و راه اندازی گالری و فنس کردن قسمتی از محوطه ها برای عبور حیوانات و تغییر و اصلاح مسیر که منجر به افزایش ۷ کیلومتری آن و ایجاد تونل ها و گالری ها شد همچون تمهیدات زیست محیطی این طرح است.
حال با وجود گذشت حدود ۲ دهه از شروع این پروژه ملی، روند پیشرفت آن نشان داده است که احتمال تکمیل طرح در بازه زمانی پیش بینی شده با عنایت به اعتبارات مورد نیاز در وضعیت اقتصادی فعلی کشور کمی دور از ذهن به نظر می آید. از طرفی تعطیلی های مکرر و توقف فازها طی بازه زمانی ۱۷ ساله نشانه پریشانی در مدیریت منابع و برنامه ریزی دارد و با عنایت به این که فازهای ۵ و ۶ هنوز حتی مصوبه اجرائی ندارند و فاز ۴ نیز نیمه کاره رها شده احیانا بخش های بزرگی از پروژه به علت کمبود بودجه یا تغییر اولویت های دولت، همچنان نیمه کاره باقی خواهند ماند.
به گزارش تاکسی مدرن به نقل از ایسنا، با برنامه ریزی دقیق و استفاده از تجهیزات ویژه، امید است که این چالش ها مدیریت شده و پروژه محور ارتباطی تنکابن-الموت-قزوین در زمان پیش بینی شده به بهره برداری برسد.
منبع: تاكسی مدرن
این پست تاکسی مدرن را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب